Net zwanger

Het is weer dinsdag, dus tijd voor een nieuwe blog!

Na onze miskraam waren we weer snel opnieuw zwanger. Wat een verrassing! Na de eerste weken in spanning te hebben afgewacht kregen we tijdens de eerste echo het verlossende woord, er was een kloppend hartje te zien. Het gaf een gevoel van opluchting, want zo ver waren we de vorige keer niet gekomen. Tegelijk met de opluchting kwam daar ook het gevoel van onzekerheid bij. Blijft dit wel goed gaan. De dagen tot aan de termijnecho kropen voorbij maar eindelijk was daar het moment. Ons kleintje was goed gegroeid en lag nog steeds mooi op schema. Er was nog altijd een mooi kloppend hartje te zien dus ook nu kon de onzekerheid weer een stapje verder naar de achtergrond worden geschoven. We kregen de counseling over de NIPT en de SEO en moesten samen gaan beslissen wat we hiermee wilden doen. Het bleek voor mij heel lastig om de informatie niet te zien als zorgverlener maar als aanstaande mama. Uiteindelijk is dit wel gelukt en hebben we hier samen als aanstaande papa en mama een weloverwogen beslissing in kunnen nemen. We hadden ondertussen alle stappen gezet die we moesten zetten en hadden nu ook de rust gevonden om iedereen in onze omgeving op de hoogte te brengen van onze zwangerschap. Een dag nadat we het bijna iedereen verteld hadden kregen we echter de schrik van ons leven.

Opeens verloor ik veel bloed en sloeg de onzekerheid weer hard toe. Het enige verschil met de miskraam was dat ik geen krampen had. Dit stelde me nog enigszins gerust omdat ik wist dat het bloedverlies dan ook een andere oorzaak kon hebben. We konden gelukkig meteen op de praktijk langsgaan om met de echo te kijken wat er aan de hand was. Het eerste beeld dat we zagen was een vrolijk bewegend kindje met een mooi kloppend hartje, wat waren we opgelucht! Het leek er op dat er ergens een bloedvat kapot was gegaan en dit zou met veel rust weer vanzelf genezen. Mijn lieve collega’s namen meteen de dienst van mij over en zo kon ik met mijn voetjes omhoog op de bank. Het bloedverlies werd minder dus we waren er weer geruster op. Midden in de nacht schrok ik echter wakker en verloor ik opnieuw veel bloed. Ook nu had ik geen krampen maar wilde ik wel graag weten waar het vandaan kwam. We hebben Myrthe toen gebeld en zij heeft voor ons een consult geregeld in het ziekenhuis. Uiteindelijk bleek ook hier onze kleine het gelukkig goed te doen! Op deze echo was goed te zien dat er een bloedvat achter de moederkoek kapot was gegaan. Om dit te laten genezen mocht ik niet meer werken totdat het bloedverlies helemaal gestopt was. Gelukkig namen mijn lieve collega’s alles van mij over en kon ik me concentreren op het herstel en de zwangerschap. Elke week werd er met de echo gekeken hoe het herstel vorderde en zagen we onze kleine man goed groeien. Waar voor een gezonde zwangerschap de mijlpaal van 24 weken al een grote mijlpaal is, was dat besef voor ons nog groter aanwezig. Elke stap die we mochten zetten voelde als een hele grote en wat waren we blij als de uitkomst elke keer weer positief was. Ook in deze situatie heeft mijn kennis me goed geholpen, doordat ik zelf kon beredeneren wat er mogelijk aan de hand kon zijn, kon ik de rust bewaren. Doch met gepaste onzekerheid konden we ons langzaam gaan verheugen op de 20 weken echo. Daarover vertel ik jullie in mijn volgende blog!

Houd elke dinsdag onze facebook pagina in de gaten voor een nieuwe update. Als jullie vragen hebben reageer dan op facebook of instagram. Je kunt ook altijd een privé berichtje sturen.